بیست و سوم فروردین می آید و می گذرد و از آنجا که در کمتر تقویمی به نام گذاری آن به نام روز دندانپزشک اشاره شده است، کسی از مناسبت آن خبردار نمی شود. حتی به دلیل مصداق بی مسمای آن بسیاری از دندانپزشکان بی تفاوت از کنارش می گذرند.
پس طبیعی است اتفاق خاصی در این روز رخ ندهد. جشن کوچکی توسط سازمان نظام پزشکی یا انجمن دندانپزشکی ایران برگزار شود و چند نفر از مدیران بیانیه بدهند و از افزایش شمار دانشکده های دندانپزشکی و راه اندازی دوباره طرح بهداشتکار دهان دفاع یا انتقاد کنند و لزوم پوشش خدمات دندانپزشکی توسط بیمه ها را مورد تاکید قرار دهند.
تنها اتفاق مفرح این روز رد و بدل شدن انبوهی پیام کوتاه میان تلفن همکاران دندانپزشک است که اگرچه بیشترشان پیامهای کلیشهای و تکراری هستند. اما بهانه ایست برای یادآوری روزی که به نام دندانپزشک نامگذاری شده است.